Rozdział 61 "Ostatnia iskra"

Jenny's POV

Ruszył w moją stronę z tym okropnym uśmiechem na ustach. Czułam się jakbym była cała sparaliżowana, nie mogłam zrobić ani jednego ruchu. Moje serce z każdym jego krokiem biło coraz szybciej. Moje ręce zwinięte w pięści trzęsły się jak oszalałe. Nie chciałam mu pokazać swojego strachu, ale nie potrafiłam się uspokoić. Zmniejszył odległość między nami i stanął przede mną. Przełknęłam wielką gule w gardle i spojrzałam na niego.
-Coś się stało – zapytał – Wydajesz się być zestresowana – zakpił ze mnie.
Pokręciłam głową i wbiłam wzrok w podłogę.
-To przez zerwanie z Crossem? - jego nazwisko wymówił z jadem w głosie.
Znów zapiekły mnie oczy. Nie chciałam o tym rozmawiać i na pewno nie z nim. Zacisnęłam oczy marząc o tym, żeby to był tylko jeden z moich koszmarów i po chwili się obudzę.
-Skrzywdził cię prawda? - przejechał swoją szorstką dłonią po moim policzku, automatycznie się odsunęłam i odwróciłam wzrok w bok. - Jestem tutaj, mogę pomóc ci zapomnieć – krzywy uśmiech zagościł na jego twarzy. Znów zrobiłam kilka kroków w tył i spojrzałam na niego zarówno z obrzydzeniem jak i przerażeniem. Zbliżył się do mnie, ale
-Przepraszam! - kobiecy głos rozszedł się po całej sali gimnastycznej. Szybko odwróciłam głowę do tyłu, a w drzwiach stała Lena. Uśmiechnęła się radośnie i zaczęła iść w naszą stronę przez co Chris się odsunął.
-Tak, panno Johnson? - zapytał.
-Razem z Jenny miałyśmy wracać do domu, ale dostała karę, więc zamiast czekać na korytarzu, mogłabym sobie usiąść tutaj na sali? - zapytała i spojrzała na mężczyznę.
-Tak – westchnął i podrapał się po karku. - Usiądź – wskazał ręką na ławkę nie daleko nas.
-Dziękuję – uśmiechnęła się znowu do niego.
Spadł mi kamień z serca. Tak bardzo chciałam ją teraz uściskać za to, że tu przyszła. Przy niej musi się powstrzymywać i trzymać ręce z daleka ode mnie. Odetchnęłam z ulgą i odsunęłam się jeszcze bardziej od bruneta.
-Od czego mam zacząć? - zapytałam cicho.
-Posprzątaj piłki, kiedy skończysz powiem ci co dalej – mruknął.
Skinęłam głową i zaczęłam chodzić po sali, zbierając po drodze różne piłki.

***

Usiadłam na łóżku i spojrzałam na swoją przyjaciółkę, która cały czas mi się troskliwie przyglądała.
-Lena, przestań – westchnęłam.
-Co mam przestać? - zmarszczyła brwi.
-Przestań mi się tak przyglądać.
-Ja po prostu.. Wyglądasz na przybitą – powiedziała zmartwiona.
-Ten dzień nie należy do najlepszych – mruknęłam i odwróciłam wzrok.
-Może mogłabym coś zrobić, żeby polepszyć ci humor? - zapytała.
-Jest coś takiego – spojrzałam na nią, kiedy naszedł mnie pomysł. - Chodźmy na imprezę – uśmiechnęłam się lekko.
-Chcesz iść na imprezę? - popatrzyła na mnie z uniesionymi brwiami. - Jennifer West chce iść na imprezę? - powtórzyła.
-Tak – przewróciłam oczami. - Chcę zapomnieć, Lena – szepnęłam.
-Wiesz, że alkohol to nie jest dobre wyjście? - zapytała.
-Innego nie znam – mruknęłam.
-Jen..
-Próbowałam wszystkiego, naprawdę wszystkiego.. - szepnęłam. - Chcę chociaż na jeden wieczór się wyluzować i zapomnieć czy to jest coś złego? Czy to jest coś złego, że nie chcę już cierpieć? - zapytałam, a łzy napłynęły do moich oczu.
-Nie, to nic złego – przyciągnęła mnie do siebie i przytuliła. - Pójdziemy – westchnęła.
-Dziękuję – wtuliłam się w nią, lecz po chwili się odsunęłam.
-Słyszałam, że Will robi dzisiaj wieczorem imprezę – uśmiechnęła się.
-Justin z pewnością tam będzie – jęknęłam i położyłam się na brzuchu na łóżku.
-Wątpię, że będzie, ale nawet jeśli nie możesz go unikać całe życie, Jenny. Po prostu musisz mu pokazać, że jesteś silna i nie masz zamiaru za nim płakać – wytłumaczyła.
-Ale ja nie jestem silna i mam zamiar za nim płakać – wymamrotałam w poduszkę.
-Nie obchodzi mnie to. To był twój pomysł, więc idziemy tam i bez dyskusji, młoda panno – zerwała się na nogi.
-Poczułam się jakby mówiła do mnie Sticks – zachichotałam.
-Nawet tak nie mów – wzdrygnęła się. - Nigdy mnie do niej nie porównuj – wskazała na mnie palcem wskazującym.
-Dobrze, dobrze – zaśmiałam się. - Mam jeszcze jedną prośbę.
-Tak? - uśmiechnęła się.
-Wybierzesz mi coś ładnego do ubrania? - zapytałam.
-Dlaczego sama nie możesz tego zrobić – uniosła jedną brew.
-Jestem leniwa – westchnęłam. - A ty kochasz to robić – zachęciłam ją.
-Widzę, że komuś się polepszył humor – uśmiechnęła się szeroko.
-Troszeczkę – uniosłam lekko kącik ust.
-Wiem, wiem to dzięki mnie – zachichotała i podeszła do mojej szafy. Zaczęła przeglądać moje rzeczy i rzucać we mnie tym co jej się spodoba.
-Lena, nie ubiorę się w to wszystko – zaczęłam zbierać ubrania.
-Zaraz coś wybierzemy. Musisz też mi coś pożyczyć, nie mam zamiaru wracać teraz do domu.

***

-Nie jestem pewna czy powinnyśmy tam iść – westchnęłam siedząc w samochodzie przed domem Willa.
-Dlaczego nie? Jeszcze pięć minut temu nie miałaś żadnych wątpliwości – westchnęłam.
-Bo to było pięć minut temu, teraz jest inaczej – zagryzłam wargę.
-Miałaś się rozluźnić prawda? - zapytała i otworzyła drzwi.
-Tak, ale..
-Jeśli za chwile nie wysiądziesz z tego samochodu sama cię z niego wyciągnę – zagroziła.
Westchnęłam i otworzyłam drzwi, następnie wysiadając z auta. Poczułam chłodne powietrze na mojej odsłoniętej skórze na ramionach. Pośpieszyłam za Leną w stronę wejścia, aby dostać się do ciepłego wnętrza domu. Głośna muzyka i głosy bawiących się ludzi było słychać na kilometr, więc nawet nie bawiłyśmy się w pukanie do drzwi, ponieważ było pewne, że nikt nam nie otworzy. Lena nacisnęła na klamkę i drzwi uchyliły się przed nami. Weszłyśmy do środka i zamknęłyśmy za sobą drzwi. Lena uśmiechnęła się do mnie i pociągnęła mnie za sobą.
-Jenny! - krzyknął ktoś za naszymi plecami. Po odwróceniu się zobaczyłyśmy Liama idącego w naszą stronę.
-Hej – uśmiechnęłam się lekko.
-Co wy tutaj robicie? Nie miałem pojęcia, że przyjdziecie – podrapał się nerwowo po karku.
-Nagła decyzja – oznajmiła Lena.
-Tak, więc może napijecie się ze mną? - wymusił uśmiech.
-Jasne – odparłam nie pewnie. - Coś się stało? - zapytałam.
-Nie – odparł.
-Jeśli nie chcesz, żebym tutaj była to po prostu powiedz.. - mruknęłam.
-Żartujesz sobie? Cieszę się, że tutaj jesteś – zaśmiał się. - Chodźcie – ruszyłyśmy za nim do kuchni. - Czego się napijecie? - zapytał.
-Zrób nam dwa drinki – powiedziała Lena.
-Liam, gdzie tutaj znajdę toaletę? - zapytałam.
-Nie wiem czy uda ci się przebić do tej na dole, więc poleciłbym ci skorzystać z tej na górze, pierwsze drzwi po lewej.
-Dzięki – powiedziałam i ruszyłam w stronę schodów. Odwróciłam wzrok w prawo, kiedy postawiłam nogę na pierwszym schodku. Nasze spojrzenia się spotkały. Jego smutne oczy wpatrywały się w moje. Czułam się jakby wszystko dookoła zwolniło, byliśmy tylko ja i on. Serce zabiło mi szybciej, a smutek znów do mnie powrócił. W końcu udało mi się oderwać od niego wzrok. Stała obok niego dziewczyna w długich, czarnych, kręconych włosach. Podążyła za jego wzrokiem i spojrzała na mnie. Od razu ją poznałam, obok Justina stała Megan Harris.

Justin's POV

-Coś ty sobie myślała? - zapytałem wkurzony tą sytuacją.
-To nie był mój pomysł – westchnęła.
-Ale to ty tutaj ją przyprowadziłaś – zacisnąłem dłonie.
-Poprosiła mnie, żebym z nią tutaj przyszła – spojrzała na mnie.
-Wiesz, że pogorszyłaś sprawę? Cholera, nie widziałaś jej miny kiedy zobaczyła ze mną Megan – syknąłem.
-Nie wiedziałam, że ona tutaj już będzie – zagryzła wargę i spuściła wzrok.
-Zabierz Jenny bezpiecznie do domu i postaraj się, żeby miała wyłączony telefon – wypuściłem powietrze. - My już wychodzimy – spojrzałem na Megan.
-Dobrze – odparła i spojrzała na mnie smutno. - Jutro?
-Jutro – mruknąłem i oddaliłem się od niej.

______________________________________________
Bardzo trudno pisało mi się ten rozdział, ale mam nadzieję, że chociaż trochę wam się spodoba :)
Chciałabym was poprosić, abyście pisali w komentarzach swoją opinię o nowych rozdziałach, byłabym bardzo szczęśliwa i na pewno zmotywowałoby mnie to do szybszego pisania. Dziękuję, kocham was.

Jakieś pytania? http://ask.fm/myczekk

Followujcie naszych nowych role-playerów na twitterze:
@JennyWest_OS
@JustinCross_OS
@ChrisWhite_OS
@LenaJohnson_OS
Jeśli jest ktoś chętny do założenia konta jednego z bohaterów wystarczy napisać do mnie na twitterze.

Kocham was, @changemydream