Rozdział 56 "Nienawiść"

Justin's POV

-Miało go tu nie być.. - syknąłem przez zaciśnięte zęby. 

-Justin proszę cię – szturchnęła mnie w bok – uspokój się. 

-Nie uspo.. 

-Justin – spojrzała na mnie srogo na co przewróciłem oczami. - To ma być mile spędzony czas i masz się zachowywać. 

Jak mam się uspokoić jeśli ten człowiek jest w tym samym pomieszczeniu co ja? Wytłumaczcie mi. Nie dość, że mnie uderzył to jeszcze kilka dni później wpierał mi,  żebyśmy się w końcu dogadali. Jeśli myślał, że tak szybko zapomnę o tym co zrobił to się grubo myli. Tak zapowiada się cudownie. 

-Witaj Justin – dołączył mój ojciec do rozmowy i wyciągnął rękę w moją stronę. Spojrzałem na niego krzywo i odwróciłem wzrok i spojrzałem na Jenny.

-Może już usiądziemy i coś zjemy? - zwróciłem się do mamy. 

-Jeremy to jest dziewczyna Justina, Jennifer – powiedziała wskazując na Jenny. 

-Miło mi pana poznać – odparła Jen i wyciągnęła rękę w jego stronę, a on ją uścisnął. 

-Już się poznaliście – prychnąłem. 

-Tak? - uniósł brwi. 

-To właśnie ona była świadkiem twojej miłości do syna – uśmiechnąłem się sztucznie.  - Pamiętasz? 

-Eh.. - odchrząknął – Mi też miło cię poznać Jennifer. 

-Może mi pan mówić Jenny – powiedziała. 

-Nie nie może – warknąłem.

Nastała niekomfortowa cisza. Mama spojrzała na mnie karcąco, na co przewróciłem tylko oczami. Szkoda mi było jedynie Jenny, stała teraz obok mnie nie wiedząc co zrobić lub powiedzieć. 

-Usiądźmy już do stołu – przerwała cisze moja rodzicielka i zaprowadziła nas do jadalni. 

Razem z Jen usiedliśmy obok siebie, a moi rodzice naprzeciwko nas. Moja mama przyrządziła dla nas pieczeń z pieczarkami a do tego ziemniaki polane sosem. W misy obok potrawy głównej była przygotowana moja ulubiona sałatka grecka. Wszyscy po kolei nałożyli sobie na talerze swoją porcję. 

-No więc może opowiecie nam jak się poznaliście? - zaproponowała mama. 

-Chodzimy razem do szkoły – odparłem, mijając się z prawdą. Nie mogłem powiedzieć jej jak naprawdę wyglądało nasze pierwsze spotkanie. 

Jenny's POV

-No więc może opowiecie nam jak się poznaliście? - zaproponowała mama Justina. 

-Chodzimy razem do szkoły – odparł Justin. 

Nienawidziłam tego tematu. Czuję się okropnie z tym, że nie mogę normalnie opowiedzieć swoje pierwsze cudowne spotkanie z Justinem. Prawda jest taka, że nasza historia na pewno nie zaczęła się cudownie. Tak poznałam Justina w dniu kiedy chciałam się zabić. Um.. tak jego mamie na pewno by się to spodobało. 

-A jak wam się układa? - zapytał jego tato. 

-Nie twoja sprawa – syknął Justin. 

-Jest dobrze, proszę pana – posłałam mu uśmiech. 

-Mógłbyś już przestać się tak zachowywać? - zwrócił się do Justina. 

-Raczej nie – uśmiechnął się sztucznie i wrócił do jedzenia posiłku. 

-Justin – westchnęła jego mama. 

-Justin, proszę cię – szepnęłam w jego stronę. 

-O co mnie prosisz? - uniósł brwi. 

Nic nie mówiąc tylko westchnęłam. Tak to spotkanie nie będziemy mogli dodać do udanych. Wszyscy teraz siedzieliśmy w ciszy pochłaniając swoje jedzenie. Mama Justina ciągle spoglądała to na mnie to na syna. Jej najbardziej jest mi szkoda, chciała spędzić z nami sympatycznie czas a wyszło z tego to. 

Przez całą porę jedzenia można było wyczuć napięcie. Pattie, bo tak miała na imię mama Justina cały czas próbowała nawiązać z nami rozmowę. Jako jedyna jej odpowiadałam za co widać, że była wdzięczna. Ona jest bardzo sympatyczna kobietą. Nie zadawała mi tylko pytań o moje życie, ale także opowiadała mi tez dużo o sobie i o Justinie. Po pewnym czasie zapomniałyśmy o tym, że nie jesteśmy tutaj same. Justin przez cały czas spoglądał w nasza stronę i podsłuchiwał naszą rozmowę. Mimo ze próbował to ukryć uśmiech wkradł się na jego usta. Po wszystkich opowieściach Pattie dowiedziałam się, ze ona z Justinem są bardzo zżyci. Ona w młodym wieku matką i mimo wszystko rzuciła wszystko, aby dobrze wychować syna. Podziwiałam ją, nie wyobrażam sobie, żebym teraz nagle zaszła w ciąże. To po prostu jest dla mnie nierealne. Ona jest cudowną kobietą i mimo wszystkich przeszkód udało jej się wychować Justina na dobrego człowieka. 

Moje przemyślenia przerwał Justin szturchający mnie w bok. Uniosłam na niego wzrok a z jego ust wydobył się cichy chichot. Wszyscy już skończyliśmy jeść a ja na moment widocznie odpłynęłam z moimi myślami, ponieważ przy stole zostałam tylko ja i Justin. 

-O czym myślisz? - zapytał z uśmiechem. 

-Um.. o niczym – odparłam. - A tobie widzę humor powrócił – uśmiechnęłam się. 

-Tak, tato zniknął z zasięgu mojego wzroku, więc jestem szczęśliwy. Do tego jeszcze zostaliśmy tutaj sami – uśmiechnął się uwodzicielsko. 

-Czy ty coś sugerujesz? - uniosłam brwi. 

-Jeśli tego chcesz – odparł i przybliżył moje krzesło do swojego. 

-Justin, twoi rodzice są w domu – mruknęłam. 

-Ale czy my robimy coś złego? - zapytał i przyciągnął mnie do siebie za rękę, przez co musiałam wstać a następnie posadził mnie na swoich kolanach. 

-Jeśli ktokolwiek tutaj wejdzie.. 

-Gdzie się podziała twoja buntownicza krew? - uniósł jedną brew. 

-Cały czas tutaj jest, ale.. 

-Wyluzuj, skarbie – powiedział i złączył nasze usta w delikatnym pocałunku. - Nic złego się nie stanie – szepnął w moje usta i kontynuował pocałunek. 

-Justin – oderwałam się od niego. 

-Dobrze, chodźmy – postawił mnie na nogi i po chwili sam podniósł się na nogi. Złapał mnie za rękę i zaczął prowadzić przez dom. 

-Gdzie idziemy? - zapytałam. 

-W fajne miejsce – zachichotał. 

-Znowu? Nie możesz mi po prostu powiedzieć jak normalny chłopak miejsce do którego zmierzamy? - zapytałam, unosząc brwi. 

-Kto powiedział, że ja jestem normalny? - zapytał. 

-Racja – mruknęłam. 

Doszliśmy do szklanych drzwi, które jak zauważyłam wyprowadziły nas na taras domu Justina. Moim oczom ukazał się ogromny basen z nieskazitelnie czystą wodą. Rozszerzyłam oczy. Od kiedy tutaj jest ten basen? Jak mogłam to przeoczyć? 

-Masz ochotę na kąpiel? - zapytał. 

-Justin, nie mam stroju.. - mruknęłam. 

-To żaden problem w tym domu znajduje się z tysiąc stroi kąpielowych chyba, że preferujesz styl starożytny – zachichotał. 

-Starożytny? - uniosłam zdezorientowana brwi. 

-No wiesz tam wszyscy kąpali się nago w miejscach publicznych – mrugnął do mnie jednym okiem, na co przewróciłam oczami. 

-Wybieram strój – odparłam szybko. 

-Szkoda – wysunął swoją wolną wargę. Uderzyłam go delikatnie w ramię i zaśmiałam się. 

-Chciałbyś. 

-Oczywiście – odpowiedział. 

  Pokręciłam głową i ruszyłam w stronę szklanych drzwi, lecz zderzyłam się z kimś. Poczułam, że moja twarz zderzyła się z piersią kogoś wyższego ode mnie. Spojrzałam do góry i moje oczy napotkały twarz pana Crossa. Wybełkotałam przeprosiny i odsunęłam się od niego. Jego wzrok wbił się w postać Justina. 

-Możemy porozmawiać? - zapytał.

-Nie – wyraz twarzy Justina automatycznie się zmienił. Momentalnie jego oczy pociemniały a jego szczęka była zaciśnięta. 

-To jest ważne, Justin. Muszę ci coś pokazać, proszę – poprosił. 

-No zgódź się, Justin – westchnęłam. 

-Jesteś po jego stronie? - uniósł brwi. 

Westchnęłam i pokręciłam głowę odwracając się do nich plecami. 

-Dobra.. - warknął. - Co chcesz mi pokazać? 

-Chodź za mną – odparł, a jego usta drgnęły do uśmiechu.
______________________________________________

Bardzo was przepraszam! Wiem, że miałam dodać rozdział już dawno, ale po prostu cały czas coś wypadało. W piątek miałam występ z muzycznych, w weekend wyjechałam do babci, potem cały tydzień zawalony nauką i tak codziennie pisałam po kawałku rozdziału i dzisiaj w końcu udało mi się skończyć. Mam nadzieje, że nie jesteście na mnie źli. 

Chciałabym was poinformować o tym, że te wiadomości na asku o tym, że miałam dodać rozdział, ale nie dodałam i te wszystkie hejty o tym, że nie mówię dokładnie kiedy dodam rozdział nie motywują mnie do pisania i po prostu czasem zastanawiam się nad tym czy nie zawiesić bloga. Musicie pamiętać, że ja też mam swoje życie i czasami po prostu nie mam czasu pisać, ale tak i tak to robię nawet jeśli mam tylko chwilkę czasu wolnego. Proszę was bądźcie cierpliwi i zamiast tych wszystkich chamskich wiadomości napiszcie do mnie coś co mnie zmotywuje do dalszego pisania. Dziękuję wszystkim osobą, które mnie wspierają na asku i twitterze i za te miłe słowa, kocham was! 

Mamy już ponad 70 tysięcy wejść na blogu!!!! Dziękuję wam bardzo kochani! Jesteście najlepsi<3 Kocham was!

Jakieś pytania? http://ask.fm/myczekk

Followujcie naszych nowych role-playerów na twitterze:

@JennyWest_OS

@JustinCross_OS

@ChrisWhite_OS

@LenaJohnson_OS

Jeśli jest ktoś chętny do założenia konta jednego z bohaterów wystarczy napisać do mnie na twitterze.

wasza @changemydream