Rozdział 20 "Bezlitosne uderzenie"

Justin's POV

Chciałem trzymać ją w swoich ramionach już na zawsze, nie chciałem, by odeszła ode mnie i zostawiła samego w tym samolubnym świecie. 

- Nie jesteś sam, masz mnie - spojrzała mi w oczy i uśmiechnęła się delikatnie.

- Dziękuję -  nie mogłem się powstrzymać i odwzajemniłem uśmiech. 

- Nie musisz dziękować, tak po prostu jest - spojrzała w dół i dopiero teraz zorientowała się, że jest w samym staniku. Na jej policzki wypłynął rumieniec i szybko wzrokiem zaczęła poszukiwać swojej koszulki. 

- Dobrze, odwrócę się - westchnąłem i odwróciłem się do niej plecami.

- Kładź się - powiedziała po chwili. 

- Co? - zapytałem zdziwiony. 

- No kładź się! - powtórzyła. Spojrzałem na nią, a ona się do mnie uśmiechnęła. Zdjąłem swoją bluzkę i położyłem się na łóżku do masażu. 

- Chcesz mi zrobić masaż? - zaśmiałem się. 

- Tak, wiesz, musisz się odstresować - odparła. - Tylko ja zrobię to w wygodniejszy dla mnie sposób - zachichotała i usiadła na moich pośladkach. 

- Nie pomyślałem o tym. Następnym razem wypróbuje twój sposób - zaśmiałem się. 

- Skąd wiesz, że będzie następny raz? - zapytała, unosząc obie brwi do góry. 

- Uwierz, zatęsknisz za tymi rękoma - uśmiechnąłem się ironicznie. 

- Cokolwiek - odpowiedziała i zaczęła robić mi masaż. Jeździła swoimi rękami po moich plecach w taki sposób, że momentalnie się odprężyłem i zamknąłem oczy. Tak, ta dziewczyna ma magiczne ręce. Jęknąłem i spojrzałem na nią. 

- Gdzie się tego nauczyłaś? - zapytałem. 

- Wrodzony talent - zaśmiała się. 

***

- Tak wiem, że ci obiecałem, zero wody, ale te baseny aż się proszą, żebyśmy do nich weszli. 

- Nie mam zamiaru znowu moczyć ubrań - pokręciła głową.

- Nie każę ci pływać w ubraniach - nalegałem. 

- Bez nich tym bardziej nie będę pływać. Nie, Justin! - krzyknęła do mnie oburzona.

- Chodziło mi, żebyś została w bieliźnie, przecież wiesz, że mnie nie musisz się wstydzić - westchnąłem. - Widziałem już co nieco - posłałem jej uśmiech.

- Nie ma mowy! - zaprzeczyła. 

- Jesteś tego pewna? - uśmiechnąłem się zadziornie i zacząłem się do niej zbliżać, a ona zrobiła kilka kroków w tył.

- Co ty kombinujesz? - jej głos zadrżał. 

- Nie jestem pewny, czy chcesz się przekonać - powiedziałem. - Więc może wolałabyś iść ze mną popływać bez tego - uśmiechnąłem się łobuzersko. 

- A jak nie, to co się stanie? - spojrzała na mnie. 

- Jesteś pewna, że chcesz się o tym przekonać? - uniosłem jedną brew. 

- Ee... nie... - mruknęła. 

- To dobrze. Idziemy popływać - powiedziałem radośnie. 

- Ehh... okej, niech ci będzie - westchnęła. Zaczęła zdejmować najpierw swoją koszulkę, a następnie spodnie. Przejechałem wzrokiem z góry na dół po jej ciele, po czym na mojej twarzy pojawił się uśmiech. 

- Przestań się tak patrzeć! Czuję się niekomfortowo - stwierdziła zmieszana. Uniosłem ręce w geście obronnym.

- Wiesz, uczę się tego od ciebie - zaśmiałem się. 

- Co to ma znaczyć? - zapytała. 

- Wiesz, nietrudno zauważysz jak cały czas mi się przyglądasz - zawstydziła się i momentalnie stała się cała czerwona na twarzy, co mnie rozbawiło i zachichotałem. 

- Ja... nie... - mruknęła. Ruszyłem w stronę basenu. 

- Jasne - stanąłem, gdy zauważyłem, że nie szła za mną. - Idziesz? - zapytałem, odwracając się w jej stronę. 

- Tak, już idę - powiedziała i dołączyła do mnie. W pewnym momencie zacząłem biec i skoczyłem do basenu na główkę. Zanim się zorientowałem, Jenny była już obok mnie. Podpłynąłem do niej i oplotłem rękami jej nogi. 

- Co ty chcesz zrobić, co? - spojrzała na mnie i przeczesała moje włosy swoimi palcami. 

- Ja nic, tylko... - chciałem w tej chwili zanurzyć się z nią pod wodę, lecz usłyszałem czyjeś kroki. Spojrzałem za siebie i ujrzałem swojego ojca wraz z ochroną. Przekląłem pod nosem, przy czym puściłem Jen z moich objęć. 

- Emm... Cześć, tato... - mruknąłem nerwowo, drapiąc się po szyi. Mój ojciec wyglądał na ostro wkurzonego. 

- Cześć? Co ty tu, do cholery, robisz, Justin? - krzyknął wkurzony. 

- Ja... pływam? - zażartowałem nerwowo.

- Wyłaźcie z basenu! - rozkazał i rzucił ręczniki obok basenu i razem z ochroną odwrócili się do nas plecami, coś omawiając. Skinąłem głową na Jenny, by wyszła razem ze mną. Kiedy to zrobiliśmy, podałem ręcznik Jenny, a drugi wziąłem dla siebie. Przesuszyłem sobie nim włosy, po czym narzuciłem go sobie na ramiona. Ojciec odwrócił się do mnie, jego mina lekko zmiękła. 

- Co ja mam z tobą zrobić, Justin? - zapytał, sfrustrowany. 

- Puścić mnie wolno i dać mi spokój - zaproponowałem i uniosłem jeden kącik ust. 

- Żartujesz sobie ze mnie? - prychnął. - Justin, wiem, że przychodzisz tutaj często, nie pytając mnie o zgodę. Nie powinieneś tego robić. 

- A myślisz, że dlaczego to robię? - zaśmiałem się. 

- Powinieneś przyjść i zapytać się o zgodę. Wiesz, że bym się zgodził - zignorował mój wcześniejszy komentarz i kontynuował swoją ojcowską gadkę. 

- Okej, dzięki. Może my już pójdziemy? - zapytałem, chcąc jak najprędzej zakończyć tą rozmowę.

- Justin, martwię się o ciebie razem z twoją mamą - stwierdził ze smutną miną. 

- Serio? - prychnąłem. - Teraz to mnie rozbawiłeś.

- Słucham? 

- Wiesz, tato, przez ostatnie kilka lat w ogóle cię nie interesowałem - splunąłem. 

- To nie jest prawda - zaprzeczył. 

- Tak, oszukuj się dalej - mruknąłem. - Chodź, Jen, idziemy - wziąłem jej rzeczy z ziemi i podałem je jej. Wziąłem ją za rękę z zamiarem wyjścia stąd. 

- Nigdzie nie idziesz! Nie skończyliśmy jeszcze rozmowy - krzyknął za mną.

- Ja skończyłem - stwierdziłem. Po chwili poczułem czyjeś ręce na moich ramionach. Ojciec gwałtownie obrócił mnie w swoją stronę. 

- Jeszcze nie skończyłem - powiedział przez zaciśnięte zęby. Jeśli jesteście ciekawi, to właśnie po nim odziedziczyłem impulsywność. 

- Nie mamy już o czym rozmawiać - strząsłem jego dłonie ze swoich ramion. 

- Justin, twoja mama opowiadała mi o twoich ostatnich wybrykach. 

- Tak? O, w końcu zainteresowałeś się swoją rodziną? Ciekawe - zadrwiłem. 

- Zawsze się nią interesowałem. 

- Nie wątpię. Najbardziej wtedy, kiedy pieprzyłeś się z jakąś dziwką za plecami mamy, co? - powiedziałem sarkastycznie. 

- Co powiedziałeś? - zacisnął swoje ręce w pięści, patrząc mi w oczy. Tak, wkurzyłem go jeszcze bardziej. 

- Co myślisz, że nie wiedziałem, że jesteś takim dupkiem? - splunąłem. Poczułem pięść uderzającą w moją twarz. Poczułem ból w okolicy ust po uderzeniu mojego ojca. Poczułem metaliczny smak w  moich ustach. Złapałem się za to miejsce, wpatrując się niedowierzaniem w mojego ojca.

_______________________________________________________

No i mamy cały rozdział z perspektywy Justina. :) Mam nadzieje, że wam się podobał. Zbieram dalej osoby do listy informowanych. 

@changemydream